Miejskie fortyfikacje
W bliskim sąsiedztwie pałacu w Sieniawie zachowały się pozostałości fortyfikacji nowożytnych miasta. Usytuowane po obu stronach drogi prowadzącej do centrum miasta (droga znajduje się w miejscu odpowiadającym dawnej bramie, z mostkiem i niewielkim rawelinem), są osłonięte ogrodzeniami, lecz dosyć łatwo rozpoznawalne. Po prawej stronie drogi zachowała się kurtyna murów i bastion południowo-wschodni, na lewo od drogi bastion południowo-zachodni, który obecnie stanowi teren parku miejskiego z zachowanymi okazami drzew, murowaną piwnicą, studnią i śladami fosy. Obecnie stan zachowania fortyfikacji dobrze przedstawia dołączona mapa z zaznaczonym ukształtowaniem terenu, w tzw. „cieniowaniu laserowym”.
Fortyfikacje Sieniawy powstały w następstwie decyzji sejmiku wiszeńskiego z 1651 r. o budowie pogranicznych fortyfikacji w celu obrony kraju przed najazdem tatarskim. W 1672 r. Sejmik Wiszeński został powiadomiony o rozpoczęciu budowy fortecy przez Mikołaja Sieniawskiego, którą zamierzał nazwać Sieniawą. W 1676 r. Sejm uchwalił tzw. libertację w odniesieniu do nowo założonej Sieniawy. Przypuszczalnie przyczyn budowy fortyfikacji było kilka, zarówno była to odpowiedź właściciela na apele sejmowe, jak i cel ochrony prywatnej posiadłości rodu o ważnej pozycji społecznej. Wewnątrz fortyfikacji oczywiście postawiono dwór, w materiałach archiwalnych określany raz dworem, raz zamkiem. Na południe od fortyfikacji założono ozdobny ogród kwaterowy. Zespół fortyfikacji dworu i ogród, stanowiły jednorodny organizm połączony ze strukturą miejską. Fortyfikacje założono na rzucie prostokąta zbliżonego do kwadratu, wzdłuż osi północ – południe, o wymiarach 200x250 łokci, z czterema bastionami murowano-ziemnymi w narożach i murami kurtynowymi o dł. ok. 90 m. Bastiony południowe były większe i w nich mieściły się kazamaty. Dwór, po 1772 r. rozebrano i uporządkowano teren, a fortyfikacje dworu zostały rozebrane przed 1781 r. Do likwidacji dworu przyczyniło się powstanie rezydencji z parkiem od strony południowej (dzisiejszy zespół pałacowy) i zmiana w układzie komunikacyjnym.